Het feit dat we in week nr. 13 zaten was duidelijk merkbaar. Ron heeft de camper na 15 weken (wel met APK ) helaas zonder dat er al iets aan de as gedaan is bij de reparateur opgehaald. Zo jammer!  Want had hem nu te koop aan willen bieden. Hij kon nu wel eindelijk wat spullen pakken om met mike mee te geven. Hier zijn al mijn experimenten met cement duidelijk allemaal mislukt en helaas gingen een groot deel van al mijn gezaaide plantjes direct dood toen ze voor het eerst de Spaanse zon buiten tegen kwamen.

De sfeer hier  thuis in Casarabonela is omgeslagen en ik schijn de manier van afspraken maken met een vakman nog steeds niet onder de knie te hebben. Niet in Nederland en niet hier. Dat wij iets begrijpelijker met elkaar communiceren via whats-App maakt dat ik zondagavond al een mail gestuurd heb met dat de eerste € 1000,- zoals afgesproken klaar liggen maar dat de muur nog niet zoals afgesproken overal 1.70 mtr is en er dus nog steeds geen trap in kan . Wanneer je dan bedenkt dat toen ik vorige week bij bovenste verdieping zag dat het gat niet rond gemaakt is, het werk even stil gelegd werd tot aannemer kwam en ik kom aangeven dat dit niet de afspraak was . Dat ik snapte dat de achterste hoeken nu een probleem gaan worden maar ik toch echt op 1 hoog de hoeken aan de keukenkant rond wil hebben. Ik zag  dat werknemer het begrijpt en de aannemer het snapt. Duidelijk geïrriteerd, maar oké zegt en opdrachten geeft en het werk hervat. Dan verwacht ik niet dat  een werknemer beetje gegeneerd aangeeft dat hij het gat eerst vierkant moet maken om het daarna rond af te gaan werken .  Maar Aangezien hier in Spanje dingen soms erg anders gaan en in mijn ogen niet altijd even logisch laat ik het gebeuren. Ik betaal netjes €1000,- en Pepe ondertekent netjes dat hij het geld ontvangen heeft. Maar ben vol verbazing als ik paar uur later de zelfde Pepe langs krijg die me nu heel kortaf laat weten per direct te moeten weten of ik €460 betaal om het stuk pilaar en de bobbels uit de muur te halen …. . Eerst begrijp ik niet wat hij bedoelt . En ja voor een man die zoveel klussen en werk op verschillende plekken heeft is dat knap lastig want tijd kost geld. Maar  ehhh ???? Hij zou toch de schacht zo maken dat de trap duidelijk uitgetekend  in die ruimte van 1.70 zou passen …. . Waarom moet ik dan nu weer paar honderd neerleggen om de bobbels die daar duidelijk nog zitten weg te laten werken ???? Maar als ik niet nu beslis is hij weg zegt hij want hij is klaar ! Ik weet dat de andere twee Nederlandse aannemers en een Spanjaard mij al maanden laten wachten en de trap is straks misschien klaar dus overleg met Ron en met heel naar gevoel gevoel geef ik de opdracht. Pepe snapt dat ik hem niet meer snap en probeert het vertrouwen terug te krijgen door een buurman die zelf uit zuid Amerika komt en Engels spreekt te laten tolken en mij de Spaanse manier van werken uit te leggen. Het komt er op neer dat wanneer er middeleeuwse muren in een huis aanwezig zijn die niet onder de offerte vallen want die veroorzaken altijd verassingen en dat is niet in te schatten. Dat schijnt iedereen te weten….. . Dan doe je klus voor klus en bespreek je per stap de kosten van de volgende stap. Ik ben een emotie mens dus ben ik blij zie je dat direct maar schrik ik of raakt iets me stromen de tranen ook zonder dat ik dat wil. En Pepe bied zijn excuses  aan en laat weten dat hij niet wil dat hij daar de oorzaak van is. De lucht lijkt iets geklaard en het werk voortgezet. De randen van de gehakte gaten worden op drie punten afgewerkt . Helaas nog steeds vierkant . Er wordt mega gehakt en gebikt om het stukje pilaar en de muur nu echt 1.70 mtr te krijgen en gelukkig ook het brok gewapend beton dat nog boven de keldertrap uitstak en voor mijn gevoel nog bij oude trap hoorde is weggehaald. Alleen ontstaan er bij het weghalen van die mega blokken uitstekende stenen nu diepe gaten …. . En als ik dinsdag te horen krijg dat het weer een paar honderd euro gaat kosten om deze gaten dicht te krijgen moeten Ron en ik de beslissing maken er mee te stoppen. Op deze manier wordt het een gouden trap. De sfeer is beetje raar. De werknemers weten niet zo goed hoe ze me moeten benaderen dus kijken me niet meer aan en ik loop op eieren. De mannen werken hard door om al het puin weg te krijgen . Pepe komt nog langs en blijft duidelijk heel vriendelijk. En we spreken af dat ik de rest van al het geld woensdag klaar heb liggen. En s’middags zeggen we elkaar beetje onhandig vriendelijk gedag. Om nog geen uur later elkaar onverwachts bij de bank te zien wat eigenlijk wel beetje komisch was. Dat ik verdrietig geweest was kwam een andere buurman ter oren en aan eind van de dag werd ik heel lief verrast met een hele mooie bloem. Maar de pech liep niet weg.

Woensdag zou Mike in de ochtend  deze kant op vertrekken maar bleek de auto die Ron heel lief voor mij geregeld had niet in orde. Hij had hem in de week hiervoor gepoetst en voor de zekerheid naar garage ( vakman) gebracht om hem nog even goed na te kijken. Maar vond het vreemd niks te hoeven betalen omdat hij helemaal in orde bleek volgens de garage in Volendam. Ron gaf hem een flinke fooi maar waarschijnlijk heeft hij niks hoeven betalen omdat ze niet gekeken hebben. En zaten we nu met de gebakken peren. Ron moest nog werken en mike is van garage naar garage gereden en heeft hem toen nog net weer thuis gekregen zonder dat hij ergens op de brug kon . Later met Ron nog bezig geweest en toen durfde Ron Mike dat hele eind niet meer met deze auto op weg te sturen en heeft hem zijn eigen auto aangeboden.  Ongelooflijk lief !!! Hij was net zo blij met zijn mooie blauwe autootje. Dus Mike vertrok uit Nederland met de auto van Ron en vanaf dat moment ging het allemaal wat beter.

Ik liep hier naar bouwmarkt om een pallet stenen en zakken cement te bestellen . Daar heel vriendelijk behandeld en toen ik moest uitleggen naar welk adres zei de dame oh wacht even. Ze liep met mij naar een jonge jongen en oudere man en vroeg of ze wisten waar Calle las Bravas was. De oudere man vroeg welke familie daar woonde en ik vertelde dat het vroeger het huis van de familie Duarte was. En dan hoor je op een plek waar je nog nooit geweest bent mensen die je nog nooit gezien hebt zeggen …. ahhhh Casa ESTHER ! Ohh zei de jonge jongen Si Casa Esther ! De dame kijkt mij verbaasd aan en vraagt of ik DE  ESTHER  ben …., ehhh ja …. ik heet Esther  . Dan weten ze precies waar het is.

Pepe blijkt hier zijn materialen ook altijd te halen en voor verschillende locaties altijd er bij genoteerd te willen hebben voor welke klus en op de mijne moesten ze Casa Esther zetten …. . Thuis gekomen zie ik Pepe weer en overhandig ik de rest van al het geld . Ron en ik hebben samen rustig al het werk de mega veel extra uren en materialen berekent en zijn er beide over uit dat we niet teveel betaald hebben voor alles wat er gebeurt is.

Maar dat de volgende rekening wel heel hoog ligt in verhouding dus dat het goed is op dit moment even te stoppen . Hij ondertekent weer netjes voor ontvangst en hij verrast me met een zoenoffer. Ik krijg van hem een fles olijfolie vanuit het dorp…… . Dit vind ik fijn! Dat maakt dat we elkaar gewoon kunnen blijven zien en spreken. En in een dorp is dat niet onbelangrijk.

Wanneer hij vertrekt worden net mijn 180 stenen geleverd en ga ik aan de slag om ze zo snel mogelijk alle zakken cement en alle stenen uit de straat te krijgen.

In de avond komt Alfonso met de elektra-kast waar ik al tien weken op hoopte maar helaas kan hij nu niet al  geplaatst worden omdat wij nu samen geen passend gat in de muur niet hoeven te hakken omdat vlak naast die plek er een giga gat zit vanwege het weghalen van de oude trap. Daar kan hij maar moet de rest van de muur eerst opgevuld worden met metselwerk.. Het ziet er wel naar uit dat ik door de hulp van deze man heel veel geld minder hoef te betalen dus dat is fijn. Donderdagmiddag een andere aannemer gesproken want voor de trap geplaatst kan worden moeten de muren recht getrokken en gestuukt worden en er moet een ankerplaats van beton gemaakt worden om de trap te plaatsen. Wat waarschijnlijk nog heel veel geld gaat kosten. De aannemer kwam binnen een uur kijken en heeft gezegd woensdag een offerte te hebben. Ik bid dat ook gebeurt. En toen vrijdag mike  hier aankwam  maakte dat week 13 weer helemaal goed. Vrijdag , zaterdag en zondag waren cadeaudagen voor mij. En Ron was nog helemaal naar mijn vriendinnetje Karin gereden om Mike een tas vol cadeautjes van haar mee te geven. Vrijdagavond gezellig met Mike uiteten geweest in een restaurantje waar eigenaar Juan ontzettend zijn best deed en Mike en mij verraste met allerlei verschillende heerlijk heden en samen het dorp bekeken. Dinsdag samen naar  Marbella en op de terugweg kochten we een mega grote ladder die ik zonder hulp nooit in de auto of thuis had kunnen krijgen.

Thuis hem samen in elkaar gezet en Mike is gelijk in de Patio begonnen met het verder slopen van een muur.

Zondag samen geëxperimenteerd met cement en metselen. we maakten een beginnetje van een bank. Daarna heerlijk vakantie dagje strand gepakt waar ik de luxe genomen heb de knopen uit mijn rug en schouder te laten masseren en de pees in mijn nek die sinds mijn operatie aan hoofd de neiging heeft in te krimpen weer opgerekt. Ik voel me weer tien jaar jonger! We sluiten de week af  in het  restaurant van het terras hier in het dorp. Waar Mike een bezienswaardigheid is en de kleine dametjes niet over hem uitgesproken raken en

we extra verwent worden door Carlos de kok die meerdere keren even met ons een praatje komt maken. En wil weten of Mike het lekker vindt.  Hij laat weten verliefd te zijn op Amsterdam…. de Jordaan, de grachten, maar vooral op de koffieshops ….. .